رویکردهای متنوع می تواند نشان دهد که ارزش کودک بر اساس دستاوردها است.
نکات کلیدی:
-
کمال گراها استانداردهای غیرممکنی را برای خود تعیین می کنند و می ترسند که هرگز آن را اندازه نگیرند.
-
در حالی که هیچ دلیل واحدی برای کمال گرایی وجود ندارد، سبک های فرزندپروری می تواند یک عامل موثر باشد.
-
والدین خواستار، کمال گرا، حواس پرت یا سرکوب شده می توانند کودکان را به سمت کمال گرایی سوق دهند.
آیا با کمال گرایی مبارزه می کنید؟
این اغلب شامل تعیین استانداردهای غیرممکن بالا، تلاش برای راضی نگه داشتن دیگران و ترس از این است که هرگز آن را اندازه نگیرید. بسیاری از مردم به اشتباه کمال گرایی را با تعالی یکی می دانند، اما در واقعیت، معمولا برعکس عمل می کند. کمال گرایی به جای اینکه به ما انگیزه دهد یا به ما کمک کند تا بیشتر به دست آوریم، اغلب منجر به انتقاد شدید از خود، استرس مزمن و چالش های سلامت جسمی و روانی می شود. همچنین می تواند این باور مخرب را ایجاد کند که عزت نفس و عشق باید به دست آید.
چرا افراد دارای صفات کمال گرا هستند؟
اگر با کمال گرایی مبارزه می کنید ، احتمالاً از خود پرسیده اید که چرا این ویژگی ها را ایجاد کرده اید؟ در حالی که هیچ دلیل واحدی برای کمال گرایی وجود ندارد، اکثر مردم می دانند که جنسیت ، فرهنگ، شخصیت ذاتی و تجربیات آنها در این امر نقش دارد. سبک‌های فرزندپروری نیز می‌تواند به کمال‌گرایی کمک کند، زیرا والدین تأثیر زیادی بر رشد عادات، ارزش‌ها، باورها و ادراک ما از خود دارند.
چهار سبک فرزندپروری که در این مقاله توضیح داده شده است – مطالبه گر، کمال گرا، حواس پرت، و غرق شده- نشأت گرفته و در کتاب من کتاب کار CBT برای کمال گرایی با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار گرفته است . همانطور که توضیحات را می خوانید، توجه کنید که آیا یک یا چند مورد نحوه تربیت شما یا نحوه تربیت فرزندانتان را توضیح می دهد.
1. والدین خواستار
والدین خواهان، نشانگرهای خارجی موفقیت مانند جوایز، نمرات و عناوین را در اولویت قرار می دهند و بیش از همه به نظرات دیگران اهمیت می دهند. آنها فرزندان خود را به عنوان امتداد خودشان می بینند و عزت نفس خود را به دستاوردهای فرزندانشان گره می زنند. وقتی فرزندانشان به کمال نمی رسند، والدین خواستار ممکن است احساس خجالت یا ناکافی کنند.
والدین خواستار به فرزندان خود (حتی کودکان بالغ) می گویند که چه کاری انجام دهند نه اینکه بپرسند کودک چه می خواهد، نیاز دارد یا چه احساسی دارد. آنها اغلب از حملات کلامی (فریاد زدن، فحش دادن، و صدا زدن بیش از حد) و انضباط بدنی استفاده می کنند تا به فرزندان خود بیاموزند که شکست و نافرمانی قابل قبول نیست، اعتقاد به روش های خشن منجر به موفقیت می شود.
فرزندان والدین خواستار با احساس بی کفایتی بزرگ می شوند زیرا دائماً از انتظارات والدین خود و خود آنها کوتاه می آیند. آنها اغلب برای شناسایی خواسته های خود تلاش می کنند، زیرا اهداف و ایده آل های والدین خود را درونی کرده اند. آنها همچنین یاد می گیرند که فقط زمانی دوست داشتنی هستند که دیگران را راضی کنند. تلاش برای کمال راهی برای پذیرش، عشق و توجه می شود .
2. والدین کمال گرا
کمال‌گرایی را می‌توان زمانی آموخت که کودکان با والدین هدف‌گرا و کمال‌گرا بزرگ شوند که تلاش‌های کمال‌گرا را الگوبرداری می‌کنند یا به آنها پاداش می‌دهند . کمال گرایی زمانی تشویق می شود که کودکان بیش از حد به خاطر دستاوردهایشان تحسین شوند تا شخصیت یا تلاش هایشان. تمرکز بر روی آنچه کودک انجام می دهد به جای فرآیند یا اینکه آنها به عنوان یک شخص هستند، متمرکز است.
والدین کمال گرا عموماً دوست داشتنی هستند و لزوماً مستقیماً انتظارات غیرواقع بینانه ای از فرزندان خود ندارند (اگرچه اگر آنها هم خواستار باشند ممکن است). آنها ارزش خود را از یک خانواده، خانه و ظاهر کامل از طریق دستیابی به سطوح بسیار بالا و دستیابی به موفقیت تحصیلی، شغلی یا پولی الگو می کنند.
3. حواس پرتی والدین
والدین حواس پرت نیازهای جسمی فرزندانشان را برآورده می کنند اما نیازهای عاطفی آنها را برآورده نمی کنند. معمولاً این والدین منظورشان خوب است، اما از احساس فرزندانشان، نیازهایشان و اینکه رفتار خودشان بر فرزندانشان تأثیر می گذارد بی خبرند.
والدینی که حواسشان پرت است ممکن است ساعت های طولانی کار کنند و از نظر فیزیکی و عاطفی در دسترس نباشند یا بیشتر وقت خود را آنلاین بگذرانند. دیگران دائماً مشغول هستند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر عجله می کنند بدون اینکه آنقدر مکث کنند تا واقعاً با فرزندان خود تماس بگیرند.
آنها ممکن است آشکارا خواستار کمال نباشند، اما رفتار آنها نشان می دهد که موفقیت و موفقیت ارزش یک فرد را مشخص می کند. عدم توجه آنها همچنین می تواند به کودکان بگوید که آنها به اندازه کافی باهوش، به اندازه کافی جذاب یا با استعداد نیستند تا سزاوار توجه آنها باشند.
کمال گرایی راهی برای فرزندان والدینی است که حواسشان پرت شده است تا یا مورد توجه قرار گیرند یا از بار والدین خود خلاص شوند.
4. والدین غرق
والدین غرق مهارت کافی برای مقابله موثر با چالش های زندگی و نیازهای فرزندانشان را ندارند. آنها ممکن است به دلیل ضربه روحی ، بیماری روانی، اعتیاد یا اختلال شناختی خود به طور مزمن تحت فشار قرار گیرند . یا ممکن است تحت تأثیر عوامل استرس زای مزمن مانند یک کودک بسیار بیمار، بیکاری، فقر، مشکلات سلامتی یا زندگی در یک جامعه ناامن قرار بگیرند.
والدین غرق شده فقط حواس پرت و خسته نیستند. آنها قادر به ایجاد محیط امن و پرورشی برای فرزندان خود نیستند. در خانواده های غرق شده، یا فقدان قوانین و ساختار منسجم وجود دارد یا قوانین بیش از حد سخت یا خودسرانه. و والدین غرق شده یا انتظارات غیرواقعی از فرزندان خود دارند، مثلاً از کودک 5 ساله انتظار دارند که غذای خود را آماده و تمیز کند، یا هیچ توقعی ندارند.
بزرگ شدن با والدینی که غرق شده اند گیج کننده است و بچه ها معمولا خودشان را به خاطر مشکلات خانوادگی شان سرزنش می کنند. آنها ممکن است بر این باور باشند که اگر بچه‌های «بهتر» بودند، همه خوشحال می‌شدند، و فکر می‌کردند: «اگر نمرات بهتری می‌گرفتم، پدر اینقدر استرس نداشت » یا «اگر من کامل بودم، مامان مشروب نمی‌نوشید». برخی از والدین غرق شده حتی آشکارا فرزندان خود را سرزنش می کنند و این باورهای مضر را تقویت می کنند.
در پاسخ، برخی از کودکان از کمال گرایی برای ایجاد حس کنترل و ثبات استفاده می کنند. آنها ممکن است روی کارهای کوچک وسواس داشته باشند یا برای عملکرد بی عیب و نقص تلاش کنند تا احساس بی کفایتی و سرزنش را جبران کنند و امیدوارند نظم و امنیت را در محیط غیرقابل پیش بینی خود بازگردانند.
نتیجه گیری
در حالی که والدین مطالبه گر، کمال گرا، حواس پرت و غرق در رفتارهایشان متفاوت هستند، اما در درک، درک و ارزش گذاری عواطف فرزندانشان ناتوانی مشترکی دارند. کودکان این را به عنوان عدم علاقه به شناخت واقعی آنها به عنوان مردم – افکار، احساسات، رویاها و اهداف آنها تجربه می کنند.
اگر به این روش‌ها تربیت شده‌اید، احتمالاً یاد گرفته‌اید که کامل بودن باعث جلب توجه و تمجید شما می‌شود یا به شما کمک می‌کند از تنبیه و انتقاد شدید اجتناب کنید. ارزش شخصی شما (و گاهی بقای شما) به رضایت والدین و حفظ تصویر یک خانواده موفق بستگی دارد. در نتیجه، شما همیشه به دنبال تأیید اعتبار خارجی بودید، امیدوار بودید که در نهایت باعث شود شما احساس شایستگی کنید.
